In ons ziekenhuis KCMC lopen wij allemaal nog met maskers rond, is zo’n 10 tot 20 procent van de werknemers en bijna niemand van de patiënten gevaccineerd tegen corona. Als ik opper dat iemand zich het beste kan laten vaccineren, krijg ik een glimlach en kijken mensen weg (patiënt én arts). Het blijft een interessante werkplek hier. In onze achtertuin logeren zeven jongeren. Het merendeel is net afgestudeerd aan UWC East Africa, en heeft moeite om vaarwel te zeggen na een heel bijzondere twee jaar. Onze Oekraiense ‘pleegzoon’ is net vertrokken, en wat hebben we veel van elkaar geleerd. Hij gaat terug naar Europa waar zijn familie, gevlucht uit een bezette en beschoten stad, logeert in het vakantiehuisje van een andere ‘pleegdochter’ van ons in de Balkan. Het Russische meisje dat een jaar lager zit, is zo bang om naar huis te gaan (en onderweg problemen te krijgen door haar nationaliteit of niet meer terug te kunnen), dat ze hier in Moshi blijft. Het is de wereldpolitiek in een notendop. Dank dat u ons blijft ondersteunen. 

Hartelijke groeten, Marieke